Wszyscy mówią: nic się nie stało, nikt nie umarł, ludzie się schodzą i rozchodzą. Może ludzie tak mają. Nie znam wszystkich ludzi, możliwe że maja inaczej jak ja. Co mnie do tego. Ja tam nie wiem, nie siedzę w czyjeś głowie, w czyjejś duszy. Dla mnie ważne to co moje. Ja mam zupełnie inaczej niż wszyscy. Czytaj więcej
Tak, ja wiem, że jakbym pracował tak jak dawniej pracowałem, czyli ciężko i wydajnie, to zdecydowanie mógłbym zarabiać więcej i byłoby mnie stać na to, na co mnie teraz nie w pełni stać. Ale z tego, co pamiętam, to gdy miałem za co, to nie miałem ochoty na nic. Bo byłem zmęczony, głównie psychicznie, ale też fizycznie. Czytaj więcej
Jaki sens ma dalsza walka z przeznaczeniem. Zmęczony bezsenną nocą, nie mam sił żeby wstać z łóżka o poranku. Prawie nie śpię. Nie mam gdzie uciec od koszmaru dnia, gdy sen nie nadchodzi. Mam dość życia w samotności poprzetykanej tylko znajomościami na chwile. Za długo żyje, by umrzeć młodo. Jestem za młody, żeby umrzeć siłami natury. Trwam w tym zawieszeniu między młodością i starością całkowicie pozbawiony celu w życiu i nadziei na zmiany. Czytaj więcej
Za każde zabawne wieczory, gdzie pływam sobie do woli w alkoholu, następnego dnia płace bardzo wysoką cenę. Tak, ja rozumiem, że tak musi być, bo tak jest świat skonstruowany Za każdą przyjemność musimy zapłacić żalem, nieszczęściem lub bólem. I w tym przypadku nie jest inaczej. Czytaj więcej
Ja wiem, że to wszystko, co się wydarzyło, wydarzyło się naprawdę, ale tak gdzieś głęboko w sobie trzymam się kurczowo wiary, że to wszystko nie jest realne, że to wszystko tylko sobie wymyśliłem i jeśli bardzo będę tego chciał to obudzę się z tego koszmaru i znów będzie tak dobrze jak było. Będzie spokojnie. Czytaj więcej
To bardzo nieprzyjemne uczucie. A właściwie – co tu ukrywać, wielce okropne uczucie. Tak pewnego ranka, zaraz po przebudzeniu odkryć, że jest się samotny. Choć przecież nie do końca samotny, bo masz rodzinę. Jesteś w pewnym sensie rodziną. Masz rodzeństwo, mamę, pociotków, dalszych i bliższych krewnych. Ale tak o poranku jesteś zupełnie sam. Masz przyjaciół, bo przecież każdy ma jakiś przyjaciół, ale oni mają swoje własne życie, którego przecież nie jesteś osią, a co najwyżej pewnym elementem. Tak w zasadzie, tak teoretycznie, to nie jesteś samotny, ale w szczególe, czy w praktyce, to jak najbardziej jesteś. Jesteś zupełnie sam. Czytaj więcej
Ja nie narzekam zbyt często na moje rodzinne miasto. Dobrze, przyznaje zdarzają się chwile i okoliczności, w których nie wytrzymuje ciśnienia i zaczynam psioczyć na to moje miasto. Ale tak chyba ma każdy, nawet największy patriota lokalny. To nie jest nic nadzwyczajnego. Ale generalnie nie narzekam na miejsce, w którym przyszło mi żyć, choć marudzenie jest przecież naczelną cechą mojej osobowości.
Jedno mnie jednak wnerwia niepomiernie. Powiem wam, że moim skromnym zdaniem żyje w bardzo dołującym miejscu przynajmniej z jednego powodu. To miejsce ma coś w sobie takiego, że tu dopiero doceniasz, jaki jesteś samotny. Czy uwierzycie, że ja w tym mieście nigdy przypadkowo nie spotkałem żadnej osoby, z która kiedyś byłem związany emocjonalnie? No nigdy w życiu! Jak się umówię i doświadczę łaski audiencji to i owszem spotkam byłą, ale tak z przypadku to nigdy i za nic w świecie. Czytaj więcej
pavvel