Niby nic mi nie jest, ot normalne życie. Dzień po dniu. Poranki i wieczory. Tydzień za tygodniem. Rok za rokiem. Ale to nie jest życie, to tylko pozór. Nie, nie jest tak źle, czasami nawet bywa tak że mogę śmiało powiedzieć, że jest dobrze. Od wielkiego dzwonu nawet bardzo dobrze, ale zazwyczaj bywa nijako, zwyczajnie. Czytaj więcej
Muszę koniecznie stąd odejść. Każdego dnia coraz bardziej pragnę uciec. Zostawić to wszystko poza sobą. Nie rozumiem tego świata. Nie mogę pojąc reguł, które nim rządzą. Ja się zwyczajnie nie nadaje to życia. Muszę jak najszybciej odejść, bo nie chce umierać powoli. Ale cóż, odkładam ostateczne rozwiązanie na później. Czytaj więcej
Tak bardzo chciałem choć na chwile się wyłączyć się ze świata. Zapaść się w odrealnienie. Przestać myślę. Przestać działać. Być bytem sam w siebie. Czytaj więcej
Wszyscy mówią: nic się nie stało, nikt nie umarł, ludzie się schodzą i rozchodzą. Może ludzie tak mają. Nie znam wszystkich ludzi, możliwe że maja inaczej jak ja. Co mnie do tego. Ja tam nie wiem, nie siedzę w czyjeś głowie, w czyjejś duszy. Dla mnie ważne to co moje. Ja mam zupełnie inaczej niż wszyscy. Czytaj więcej
Moja codzienność. Czekanie, to z tego składają się moje dni. Przechodzą one w miesiące, potem w lata. Czekam. Każdego dnia na coś czekam. Z wiekiem zrozumiałem, że nie ma w moim życiu nic stałego oprócz czekania. Nie biorę już w tym życiu udziału, nie jestem jego podmiotem. Ja tu tylko obserwuje i czekam. Czytaj więcej
Nad ranem przychodzi strach wyganiając chwilowy spokój nocy. Ten irracjonalny niepokój o coś co nie da się zidentyfikować wypełnia mnie całego, każdą komórkę mojego ciała. To mnie paraliżuje. Ja nie tylko w przenośni, ale fizycznie odczuwam ból własnego istnienia. Czytaj więcej
Pustka. To uczucie towarzyszy mi, na co dzień. Od poranka aż po sen. Budzę się w pustym łóżku. Zasypiam w samotności. Tylko, że w miejscu, w którym przyszło mi mieszkać nie jestem sam i ten nadmiar zaczyna przeszkadzać. Jestem sam w norce, w moim pokoju, ale ten pokój jest w centrum gigantycznej poczekalni dworcowej, której drzwi praktycznie się nie zamykają. Czy można być samotnym wśród tłumu? Oczywiście, że można. Jestem pusty w środku, ale za to wśród tłumu. Czytaj więcej
Szczerze? Parafrazując znane powiedzenie Hermanna Brunnera nie mogę patrzeć na pijanego człowieka. No nie mogę! Jeżeli oczywiście sam nie pije. Nie wiem, jaka jest tego przyczyna, ale tak właśnie mam, że na trzeźwo nie mogę znieść widoku pijanego. Czytaj więcej
Zderzyłem się z gołębiem. Tak, wiem jak to brzmi. Tak, wiem, że to mało prawdopodobne, ale nic na to nie poradzę, że spotykają mnie takie sytuacje, które innych nie spotykają. Ptaszysko wpadło na mnie, gdy spokojnie spacerowałem chodnikiem. Nie wiem jak ten ptasi lotnik swym ptasim móżdżkiem nie wyczuł, że mu stoję na drodze, ale tak coś tam w jego nawigacji nie zadziałało i wpadł na mnie ten ptasi szaleniec. Czytaj więcej
Po kilku dniach przebywania w czterech ścianach mojej norki postanowiłem z niej wychynąć na świat. Tym bardziej, że sytuacja pogodowa sprzyjała wyjściu na słoneczko jak ten żuczek co spod kamienia właśnie na słoneczko był wyszedł. Ale obostrzenia rządowe zakazywały wyjścia z domu bez uzasadnionej przyczyny. Czytaj więcej
pavvel